تأثیر آموزش مهارت های زندگی بر شادکامی مادران کودکان کم توان ذهنی

آسیب ذهنی یکی از عمده­ترین و دشوارترین مسائل و مشکلات خانواده­ها در دنیای امروزی است که فشارهای روانی زیادی بر کل خانواده به ویژه مادران تحمیل می­کنند. کمبود دانش و آگاهی در مورد فرزندان آسیب دیده یکی از عوامل مهم در بروز واکنش­های نامطلوب است. بنابراین آموزش­های مناسب منجر به شادکامی مادران و خانواده­های آنها می­شود. زیرا افراد، نگرش خوش بینانه ای به وقایع و رویدادهای اطراف خود پیدا می­کنند و به جای سوگیری منفی نسبت به اتفاقات پیرامون خود، سعی در استفاده بهینه از این رویدادها دارند. هدف از پژوهش حاضر مطالعه تأثیر آموزش مهارت­های زندگی بر شادکامی مادران کودکان کم­توان­ذهنی بود. روش پژوهش آزمایشی بود. بدین منظور40 نفر از مادران کودکان کم­توان­ذهنی مراجعه کننده به موسسه مهر آفرینان امید قم در سال 91-90 به شیوه نمونه­گیری در دسترس انتخاب و با روش تصادفی ساده در دو گروه 20 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار مورداستفاده، پرسش­نامه شادکامی آکسفورد بود. داده­های به دست آمده با روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت و یافته­ها نشان داد میانگین نمرات شادکامی مادران کودکان کم­توان­ذهنی در گروه آزمایش پس از آموزش مهارت­های زندگی افزایش یافته است (14.48f= و 0.001> p). نتایج مطالعه حاضر نشان داد که آموزش مهارت­های زندگی بر شادکامی مادران دارای فرزند کم­توان­ذهنی تأثیر داشته است و سطح آگاهی و پذیرش آنها را نسبت به پدیده کم­توانی­ذهنی افزایش داده است.